Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .

Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Καλωσόρισμα


Σας καλωσορίζουμε στην 1η Εκθεση Εργων Τέχνης Κρατουμένων
Καταστήματος Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θήβας.
Σας ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας!
Καθε μιά από μας βρέθηκε για τον δικό της λόγο πίσω απ'τα σιδηροπλέγματα .
Πέσαμε...
και προσπαθούμε να σηκωθούμε κάνοντας το χρόνο σύμμαχο και τον πόνο τέχνη!
Απλώνοντας τα συναισθήματα που δραπεύτευσαν απ'τα φυλακισμένα σώματα κι απ'τα σταματημένα μας όνειρα!
Ολα αυτα εκμυστηρευτήκαμε στα πινέλα και σκορπίσαμε με δικές μας πινελιές.
Χάρη σε κάποιους άξιους ανθρώπους που μας έδειξαν και συνεχίζουν να μας δείχνουν εμπιστοσύνη και όπου ο καθενας με το δικό του τρόπο μας κρατάνε το χέρι .Τους ευχαριστούμε.
Και γι αυτό σήμερα λοιπόν μας δόθηκε ευκαιρία να σας πάμε ένα ταξίδι στο δικό μας κόσμο, της δημιουργίας.
Εκεί πίσω απ'τα σίδερα και έξω από τις προκαταλήψεις που βρίσκονται τόσο μέσα όσο κι εξω από την φυλακή ,στο κόσμο!
Κάθε μέρα με υπομονή χανόμαστε στη μαγεία των χρωμάτων γευόμενοι μυρωδιές από τα άγρια ξύλα που ξύσαμε με σκασμένα χέρια!
 Με μεράκι δέσαμε τα γυμνά τελάρα με χρώματα του ουράνιου τόξου να χορεύουν στον ρυθμό της τέχνης ,τα ιδρωμένα μέτωπα σκουπίσαμε στα πρόχειρα ρούχα μας  γεμάτα με πολύχρωμες πιτσιλιές.
Σήμερα η παρουσία σας μας δίνει δύναμη και χαρά για να προχωρήσουμε ένα βήμα πιό πέρα και μεταμορφώνεται σε χαμόγελο ελπίδας για όλες εμάς.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς και ευχόμαστε να καταφέρουμε να σας ταξιδέψουμε σ'ενα κόσμο χρωμάτων και αισιοδοξίας 
 Ελπίζουμε και ευχόμαστε οι προσπάθειες μας να ανταμοιφθούν από όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας .
Σας ευχαριστούμε !
Τα κορίτσια του Εργαστηρίου Ζωγραφικής

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Η αφίσα μας


                                        

Ανάρπαστη έγινε η αφίσα μας !
Τελευταία στιγμή τυπώσαμε άλλες 500 καθώς σε πολλά  σημεία που τις είχαμε αναρτήσει.....
οι αφίσες εξαφανίστηκαν!
               Το θέμα της αφίσας είναι αντίγραφο ,που δημιούργησε η μαθήτρια του εργαστηρίου μας S.T  και πρόκειται για το φημισμένο έργο του  
Γεννημένος στο File της Σκωτίας το 1951 ο Jack Vettriano εγκατέλειψε το σχολείο στα 16 για να γίνει μηχανικός ορυχείων.
Στα γενέθλια των 21 του χρόνων μια φίλη του χάρισε μια σειρά  ακουαρέλες  και από τότε πέρασε ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του στην προσπάθειά του να μάθει να ζωγραφίζει.
Αρχικά ασχολήθηκε με αντιγραφές έργων
Το 1989 αποφασίζει για πρώτη φορά να εκθέσει  έργα του.στην ετήσια έκθεση  Royal Scottish Academy.Δύο έργα έγιναν δεκτά και πουλήθηκαν  την πρώτη ημέρα.  
Την επόμενη χρονιά με εξίσου ενθουσιώδεις κριτικές εκθέτει πίνακές του  στη Royal Academy του Λονδίνου.Από τότε ξεκινά η νέα του ζωή ως καλλιτέχνης.
Το 1992 το έργο του "The Singing Butler" δεν είχε γίνει δεκτό στην Royal Academy και  απορρίφθηκε.
Στις  21 Απριλίου  2004 το αυθεντικό έργο πουλήθηκε στον οίκο Sotheby’s έναντι του ποσού  £744,500  (€ 830.000)  !!
Το συγκεκριμένο έργο σε πόστερ και καρτ-ποσταλ έχει κάνει τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Αγγλία ,όπου  ο  Vettriano θεωρείται από τους   δημοφιλέστερους καλλιτέχνες
Τα έργα του χαρακτηρίζονται από έναν ρομαντισμό και έναν ιδιαίτερο ερωτισμό και τα περισσότερα παραπέμπουν σε    film noir.
Σήμερα ο Jack Vettriano, ζει ανάμεσα στο Fife, το Λονδίνο και την Γαλλική Νίκαια.

Αφίσες θα διατίθενται δωρεάν στους επισκέπτες της έκθεσης

1η Εκθεση-Επιτροπή Βράβευσης- Χορηγοί




Σ' αυτήν την πρώτη  μας έκθεση  θα υπάρξει και βράβευση 15 έργων με έπαθλο χρηματικό ποσό ,που θα κατατεθεί στον ατομικό λογαριασμό κάθε κρατούμενης ,που θα βραβευθεί .
Τριμελής επιτροπή αποτελούμενη από αξιόλογους εικαστικούς καλλιτέχνες το πρωί της Δευτέρας 29/11 θα αξιολογήσει τα έργα και θα επιλέξει αυτά που θα βραβευθούν.
Τα μέλη της επιτροπής που πρόθυμα προσφέρθηκαν να μας βοηθήσουν είναι : (αλφαβητικά)
1.Αγγγέλου Κωνσταντίνος
2.Κόκκινος Αλέξανδρος
3.Μπαράκος Γιάννης

Τα χρηματικά ποσά των βραβείων θα κυμαίνονται από 1000 έως 100 ευρώ  και συγκεντρώθηκαν με την  ευγενική χορηγία συλλόγων και φορέων ,που πάντα βρίσκονται δίπλα μας και μας βοηθούν με κάθε τρόπο.

ΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ ΜΑΣ  (αλφαβητικά)

π.ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΑΣ 
ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΔΡΥΜΑ ΛΕΟΝ ΛΕΜΟΣ
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ 
ΟΜΟΣΠ. ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛ.ΕΛΛΑΔΑ

          Τους ευχαριστουμε όλους θερμά !

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Δείγματα δουλειάς 2
















































Λιγα ακόμα δείγματα από τα έργα που θα εκτεθούν 




Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Puppies behind bars ( Κουτάβια πίσω από τα σίδερα )






Τα φώτα σβήνουν σε δέκα λεπτά.
Ο ένας μπαίνει στο κελί του και ο άλλος στο κλουβί του - που βρίσκεται μέσα στο κελί του πρώτου. 
Δίνουν ένα εγκάρδιο high five (με δεξί χέρι και δεξί μπροστινό πόδι αντίστοιχα) και πέφτουν για ύπνο. 
Αύριο πρέπει να είναι ξεκούραστοι και σε ετοιμότητα στην τάξη, γιατί είναι η σειρά τους να πουν μάθημα. 
Να δείξουν δηλαδή στον δάσκαλο που έρχεται μία φορά την εβδομάδα από την έξω πόρτα ότι έμαθαν όσες εντολές υπακοής έπρεπε. 
Ξέρουν ήδη 38, τους μένουν άλλες 44, ώσπου να χωριστούν οι δυο τους. Ωσπου να πάψουν να είναι αυτοκόλλητοι 24 ώρες το 24ωρο, ο καταδικασθείς σε ισόβια κάθειρξη και το κουτάβι του. 
Οι πιο ανυποψίαστοι τρό φιμοι φυλακών στις ΗΠΑ εντοπίζονται στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, έχουν υγρή μουσούδα και ουρά που κουνιέται με την πρώτη χαρωπή ευκαιρία που θα δοθεί. 
Πρόκειται για τα 70 από τα 556 λαμπραντόρ του Προγράμματος «Puppies Behind Bars» («Κουτάβια πίσω από τα σίδερα»). Τα υπόλοιπα σκυλιά της ομώνυμης μη κερδοσκοπικής οργάνωσης μετά την «αποφυλάκιση» τους βρίσκονται (εκτός από 34 που κάνουν μετεκπαίδευση) σε διατεταλμένη υπηρεσία, εφαρμόζοντας όσα τους έμαθαν οι έγκλειστοι εκπαιδευτές τους κατά τους 16 μήνες που τα είχαν πρωί-βράδυ υπό την προστασία τους.


Το πρόγραμμα δεν είναι καινούργιο, όπου να 'ναι συμπληρώνονται 12 χρόνια που «τρέχει», διάστημα ικανό για να κριθεί και να ξανακριθεί η αποτελεσματικότητα του. Χωρίς ποτέ να επικριθεί. Ιδίως το πιο πρόσφατο και ευαίσθητο για την αμερικανική, πατριωτική συνείδηση σκέλος του: η προετοιμασία σκύλων που να μπορούν να διευκολύνουν τη διαβίωση βετεράνων του Ιράκ και του Αφγανιστάν με σωματικά ή/και ψυχικά προβλήματα (ακρωτηριασμένα μέλη, κινητική δυσλειτουργία, διαλείψεις, μετατραυματικό στρες κτλ.). Διότι ως το 2006 τα συγκεκριμένα κουτάβια εκπαιδεύονταν για να εργαστούν ως οδηγοί τυφλών - παιδιών κυρίως - ή ατόμων καθηλωμένων σε αναπηρικό καροτσάκι, ως συμπαραστάτες ανάρρωσης ασθενών, καθώς και ως ανιχνευτές εκρηκτικών.


Η Γκλόρια Γκίλμπερτ Στόγκα, πρόεδρος της οργάνωσης, δεν χορταίνει να διηγείται πώς ξεκίνησαν όλα. Πριν από περίπου δύο δεκαετίες εκείνη και ο άνδρας της αποφάσι σαν να δώσουν στέγη σε ένα λαμπραντόρ, τον «Σαΐτα» («Αττονν»), ο οποίος για λόγους υγείας εξαιρέθηκε από την εκπαίδευση που θα τον έκανε οδηγό ατόμων με ειδικές ανάγκες. 
Με αφορμή το νεοαποκτηθέν κατοικίδιο της, η Γκίλμπερτ Στόγκα άρχισε να μελετά την ειδική ανατροφή που χρειάζεται να πάρουν αυτοί οι σκύλοι: μια γενναία επέν δυση μεμονωμένων προσώπων σε χρόνο, κόπο, λατρεία και χρήμα - περίπου 25.000 δολάρια ανά εκπαιδευόμενο σκύλο.
Τα λαμπραντόρ είναι από τη φύση τους κοινωνικά, υπάκουα, συνεννοήσιμα πλάσματα.


Η αρχική ιδέα τού να αναλάβουν κρατούμενοι την εκπαίδευση τέτοιων σκύλων ανήκει σε έναν κτηνίατρο από τη Φλόριδα. Το πρόγραμμα στο οποίο προΐστατο ο δρ Τόμας Λέιν εστίαζε σε σκυλιά-οδηγούς. 
To «Puppies Behind Bars»  αποτέλεσε την εξέλιξη του, αφού εμπλουτίστηκε με περισσότερες «τετράποδες ειδικότητες». Η Πολιτεία δέχτηκε να εφαρμοστεί σε (ως σήμερα) έξι σωφρονιστικά καταστήματα υψίστης ασφαλείας, ανδρικά και γυναικεία, αφού πείστηκε ότι οι έγκλειστοι θα είχαν οφέλη σε πολλά επίπεδα: να γίνουν πιο υπεύθυνοι, να διδαχθούν τι εστί υπομονή, οι «άγριοι» να μαλακώσουν, κάποιοι να βρουν ένα κίνητρο για να γεμίσουν δημιουργικά τις ατελείωτες κενές ώρες τους, άλλοι να αισθανθούν ότι έχουν μια ευκαιρία να κάνουν κάτι καλό για την κοινωνία την οποία κάποτε έβλαψαν. Μεγάλα λόγια. Αλλά, όπως αποδείχθηκε, όχι ψεύτικα.

Από το 1997 που πήρε σάρκα και οστά το ευγενές όραμα της Γκίλμπερτ Στόγκα, η οποία είχε «βροντήξει» μια νεοϋορκέζικη καριέρα αξιώσεων - ως ανώτερη διοικητική υπάλληλος - για χάρη του, δεκάδες βαρυποινίτες και των δύο φύλων έχουν να λένε για την ευεργετική επίδραση ενός κουταβιού στην καθημερινότητα


Εχει περάσει πολύς καιρός από την τελευ ταία φορά που του έβαλε τις φωνές, αλλά εξακολουθεί να έχει τύψεις. Διότι λίγο ακόμη και θα είχε σηκώσει το πόδι του να το στείλει στην άλλη γωνία. Αλλά δεν το έκανε. Και νευριάζει με τον εαυτό του που δεν του έχει φύγει από το μυαλό το σκηνικό. Και νευριάζει και με εκείνο που ούτε για μια στιγμή δεν του το χρέωσε. Αντίθετα, πήγε αμέσως σουρνάμενο κοντά του, με την ουρά κάτω από τα σκέλια, για να του δείξει πόσο λυπάται που του έφυγαν πάλι τα τσίσα του σε λάθος μέρος. Βρήκε το αναθεματισμένο να εξαντλήσει όλη την κουταβίσια αφοσίωση του σε αυτόν που εκτίει ποινή για ληστεία μετά φόνου. Με τους τραμπούκους στη διπλανή πτέρυγα να τους φωνάζουν «η σκυλονταντά και το ψοφίμι της» και να λένε χυδαιότητες.

Μακρόστενο κελί, λίγα προσωπικά αντικείμενα, μία αφίσα γυμνής γυναίκας στον τοίχο. Και από κάτω ο χώρος που προορίζεται για τον καινούργιο συγκάτοικο. Γένους θηλυκού φημολογείται, παρ' ότι εδώ κατοικούν απο κλειστικά άνδρες. Ξυρισμένα μαλλιά, χοντρή αλυσίδα στον λαιμό, τατουάζ, χαμόγελο ουδέν. Απλώνει τα χέρια για να παραλάβει μια χνουδωτή ύπαρξη ηλικίας οκτώ εβδομάδων. Για τους επόμενους 16 μήνες θα πηγαίνουν παντού μαζί. Με εξαίρεση μερικά Σαββατοκύ ριακα, οπότε η συγκάτοικος θα είναι εξοδούχος. Θα φιλοξενείται οε αληθινά σπίτια για να εξοικειωθεί με τους ήχους της «αληθινής» ζωής. Διότι πώς αλλιώς μετά την «αποφυλάκιση» δεν θα τρέμει από τον φόβο της κάθε φορά που ένα κουδούνι εξώπορτας χτυπά, μια χύτρα σφυρίζει ή το λεωφορείο φρενάρει απότομα; Οχι, δεν θα πρέπει να φοβάται τέ τοια πράγματα, αν πρόκειται να βοηθά τον άν θρωπο με τον οποίο θα τη βρουν συμβατή για να περάσει μαζί του την υπόλοιπη ζωή της.

Μερικοί κρατούμενοι λένε ότι η φροντίδα  των σκύλων τους έχει βοηθήσει να γίνουν καλύτεροι γονείς.
‘Μαζί τους έμαθα να κάνω υπομονή και να έχω περισσότερη κατανόηση.Είδα ότι αυτό τελικά μεταφέρθηκε και στην σχέση μου με τον γιο μου ‘λέει κρατούμενη της φυλακής Fishkill που συμμετείχε στο πρόγραμμα.

«Ο χώρος της φυλακής είναι ένας πολύ απρόσωπος χώρος. « λέει ο Don κρατούμενος επίσης της φυλακής Fishkill
«Ασχημα συναισθήματα σε καθηλώνουν στην αδράνεια..
Η κατοχή ενός σκύλου και η συμβίωση μαζί του στο κελί σε κάνει να νοιώθεις πωςέχεις κάποιον να νοιάζεται για σένα….. που σου δίνει την φιλία του ….... σ’αγαπά ακριβώς για αυτό που είσαι

H Keica W. λέει:  η σκληρή δουλειά είναι η ανταμοιβή μου.  Ο εκπαίδευση αυτών των ζώων ικανοποιεί την επιθυμία μου να κάνω κάτι καλό.Οι κρατούμενοι έχουν  συνήθως τόσα πολλά άσχημα συναισθήματα για τον εαυτό τους. Με τη συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό, έχουμε  την ευκαιρία ν’αλλάξουμε μερικά απ’αυτά.

Αρχικά, οι υπάλληλοι των φυλακών ήταν μεταξύ των ισχυρότερων αντιπάλων του προγράμματος.
Εξέφρασαν μάλιστα την ανησυχία για την ασφάλεια των σκύλων και ανησυχούσαν αν οι κρατούμενοι θα μπορούσαν να δείξουν την αγάπη τους και να τα εκπαιδεύσουν στην πειθαρχία.
Τελικά σήμερα στις φυλακές  που εφαρμόζεται το πρόγραμμα έχει βελτιωθεί σημαντικά η σχέση υπαλλήλων –κρατουμένων
Αλλά και οι ίδιοι οι υπάλληλοι αισθάνονται καλύτερα και περισσότερο χαρούμενοι στο σκληρό χώρο της εργασίας τους περιτριγυρισμένοι από τα χαριτωμένα κουτάβια.





.Τη μισή του ζωή έχει περάσει στη φυλακή Fishkill της Πολιτείας της Νέας Υόρ κης ο 33χρονος Ρομπέρτο. Επίσης για φόνο δεύτερου βαθμού. Το λαμπραντόρ που ανέθρεψε δεν είναι πια μαζί του. «Η πρώτη νύχτα χωρίς τη Φράνκι δεν περνούσε με τίποτε» λέει.
Σήμερα την περιμένει στο επισκεπτήριο, θα τη φέρει ο νέος της «μπαμπάς», ο Αλεν Χιλ, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι από έκρηξη βόμβας στο Ιράκ. Αυτός και η σύζυγος του δεν σταματούν να μιλάνε για το καλό που τους έχει κάνει το συγκεκριμέ νο ζώο. «Μου έδωσε την ανεξαρτησία μου, να κυκλοφορώ μόνος μου ξανά έπειτα από ενάμιση χρόνο, ενώ με βοηθά και με τους εφιάλτες» λέει ο λοχίας. Για να συμπληρώ σει η σύζυγος: «Η Φράνκι έφερε πίσω στους γιους μου τον μπαμπά τους». 
Η Φράνκι τα ακούει βερεσέ όλα αυτά. 
Εχει ήδη εντοπίσει από μακριά τον Ρομπέρτο και τώρα τρέχει με όλη της τη φούρια προς αυτόν


H Αθηνά, ο Μωυσής, η Τριανταφυλλίτσα, ο Αττικός και ο Ευγένιος βρίσκονται ακόμη πίσω από τα κάγκελα. Προαυλίζονται δις ημερησίως, κάθονται (δίπλα) στο θρανίο και αισθάνονται τα βλέφαρα τους να βαραίνουν αβάσταχτα πέντε λεπτά προτού σβήσουν τα φώτα. 
Φτάνει ο «άνθρωπος» τους να είναι μέσα στο οσφρητικό τους πεδίο. 

Στο κουταβίσιο παρόν δεν υπάρχουν εγκληματίες και υποδειγματικοί πολίτες.
Μόνο άνθρωποι με καλές προθέσεις 
-αν χαιδεύουν κιόλας πίσω απ'τα αυτιά,ακόμα καλύτερα!!-

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Δείγματα δουλειάς























Ελάχιστα δείγματα από τα εργα που θα εκτεθούν  στην
1η Εκθεση Εργων Κρατουμένων
του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.


Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Στις εξετάσεις με τις χειροπέδες



ΜΑΡΙΝΑ ΛΙΤΒΙΝΟΒΑ  

Στα 21 της προφυλακίζεται για ναρκωτικά. 

Στα 26  πρωτοετής στη Νομική
«Τα τελευταία χρόνια τα νήματα της ζωή μου δεν τα κινούσα εγώ. 
Τώρα μπορώ να διεκδικήσω αυτά που επιθυμώ». 

Στα 21 της χρόνια προφυλακίστηκε για εμπλοκή σε υπόθεση ναρκωτικών. Θυμάται την ημέρα που την προφυλάκισαν και τη μετέφεραν στον Κορυδαλλό: «Κοιτούσα έξω από το παράθυρο της κλούβας, παρατηρούσα το δέντρα, τους περαστικούς, τα κτίρια και σκεφτόμουν τους λόγους που με οδήγησαν στη θέση που βρέθηκα. Επρεπε να βρω έναν λόγο για να φταίω, αλλιώς δεν θα τα έβγαζα πέρα στη φυλακή. Εμπιστεύτηκα έναν άνθρωπο τον οποίο δεν γνώριζα καλά. Ημουν επιπόλαιη». 


Από την πρώτη μέρα στη φυλακή έψαχνε τρόπους για να «δραπετεύει» από το κελί της. «Αρχισα να δουλεύω και να παρακολουθώ οποιαδήποτε δραστηριότητα γινόταν. Αυτό μου έδινε δύναμη για να μπορώ να αντέξω κυρίως την αβεβαιότητα που κυριαρχούσε στη ζωή μου. Δεν ήξερα πόσο θα έμενα. Ημουν ενάμιση χρόνο προφυλακισμένη και στην πρώτη δίκη καταδικάστηκα σε οκτώ χρόνια».

Την πρώτη μέρα που βρέθηκε στον Κορυδαλλό πήγε στη βιβλιοθήκη της φυλακής και έψαχνε στα βιβλία του Ποινικού Κώδικα για αντίστοιχες υποθέσεις με τη δική της. Ισως εκεί να βρίσκεται και η αιτία των νομικών σπουδών που θέλησε να κάνει. Στην ίδια φυλακή βρέθηκαν και η μητέρα της με τη μικρή αδελφή της. Την πείθει να παρακολουθήσει τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας του Κορυδαλλού.
«Πήγαινα στις σχολικές γιορτές κι εκεί γνώρισα τον διευθυντή του σχολείου τον κ. Γιώργο Ζουγανέλη. Του ζήτησα να μας βοηθήσει, να βρούμε έναν τρόπο να μπορούμε μαζί με άλλα κορίτσια που ενδιαφέρονται να συνεχίσουμε το σχολείο. Τα συγκεκριμένα προγράμματα είχαν μόνο τάξεις Γυμνασίου».
Ο κ. Ζουγανέλης με την κ. Αννα Μουτάφη βρίσκουν τρόπο- εν είδει ενισχυτικής διδασκαλίας-, η Μαρίνα μαζί με τις άλλες συγκρατούμενές της να συνεχίσουν το Λύκειο στη φυλακή. «Πήγαινα με τις χειροπέδες στις εξετάσεις της Α΄ Λυκείου και της Β΄. Ημουν αποφασισμένη να το παλέψω». Οι γυναικείες φυλακές μεταφέρονται στο Ελαιώνα Θήβας κι εκεί η Μαρίνα φοιτεί στη Β΄ Λυκείου. Συμπαράσταση στην προσπάθειά της βρίσκει στο πρόσωπο του διευθυντή του σχολείου τον κ. Κλήμη Πυρουνάκη. 
«Χρωστάω πολλά στους ανθρώπους- με στήριξαν για να καταφέρω να ξεφύγω από αυτόν τον εφιάλτη. Οταν αποφυλακίστηκα εκείνος μίλησε με τους ανθρώπους της πόλης για να μπορέσω να ενταχθώ πάλι στην κοινωνία. Οταν έγινε το Εφετείο και ο δικηγόρος μου Αλέξης Λάμαρης απέδειξε την αθωότητά μου, ήμουν ήδη ελεύθερη αφού είχα εκτίσει τα 2/5 της ποινής μου».
 

Οι καλές συστάσεις και η συμπαράσταση της κοινωνίας της Θήβας τη βοήθησαν να συνεχίσει το σχολείο και να φοιτήσει στη Γ΄ Λυκείου. «Τον πρώτο καιρό εργαζόμουν στη Δημοτική Επιχείρηση της Θήβας. Οταν γράφτηκα στη Γ΄ Λυκείου δεν μπορούσα να δουλεύω τα πρωινά... τα απογεύματα πήγαινα φροντιστήριο. Με τη βοήθεια της κ. Βάσως Τσόνογλου πήγα στο φροντιστήριο. Καθημερινά η Τράπεζα Αγάπης μου παρείχε φαγητό, η Εκκλησία με βοήθησε με το ενοίκιο, ενώ τα Σαββατοκύριακα βοηθούσα σε ένα φωτογραφείο». 
Παρά το δύσκολο πρόγραμμα η Μαρίνα κατάφερε να συγκεντρώσει 18.500 μόρια, τα οποία της ανοίγουν την πόρτα της Νομικής. «Αν καταφέρω και γίνω τελικά αυτό που ονειρεύομαι, θα δώσω όλες τις δυνάμεις μου για τη στήριξη των ανθρώπων που βρέθηκαν στη δική μου θέση». 
Η Μαρίνα αναγνωρίζει και μια πλευρά της τύχης που της χαμογέλασε. 
«Κατάφερα να ξεφύγω γιατί ήμουν η Μαρίνα που απέκτησε μια μόρφωση, που είχα αυτή την εμφάνιση και την ευγένεια. 
Θα είχα την ίδια συνέχεια αν αποφυλακιζόμουν και στο πρόσωπό μου είχα σημάδια από την κακή ζωή και τα δόντια μου μαύρα από τη χρήση των ναρκωτικών; 
"Θα με εμπιστεύονταν αυτοί οι άνθρωποι να με βοηθήσουν; 
Τελικά θα τα κατάφερνα χωρίς αυτούς;". 

ΠΗΓΗ : http://www.tanea.gr/
ZΩΗ ΛΙΑΚΑ

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ –ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ-ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ


Ωρα 3 το πρωί στο θάλαμο … 
Πυκνό σκοτάδι έξω…
Πιο πυκνό στην ψυχή μου … 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Μια ήσυχη απαλή βροχή ,πέφτει αργά…χαιδεύοντας την επιδερμίδα της γης 
Η υγρασία περονιάζει το σώμα μου…τρυπάει και ματώνει το «είναι» μου 
Είμαι καιρό τώρα μονάχη…απογυμνωμένη.  
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Το κάστρο που μ’εχουν φυλακισμένη είναι ζωσμένο με σίδερα πλεγμένα, 
Καμμία διέξοδος…ούτε προοποτική ,άβατο μαντάλωμα. 
Και εγώ εδώ…έχω ξεχάσει και τ’όνομά μου πιά .. 
Η νεα μου ταυτότητα ‘ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ’ .. άνευ γεννητόρων και διεύθυνσης οικίας. 
Μου δόθηκε επίσημα από τους «ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΥΣ» που ΣΕ υπηρετούν κει εξω. 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Λαχταρώ να διώξω την καταχνιά του κορμιού μου , 
και το νοιώσω ,Ηλιογέννητε Θέ μου , με τη λαχτάρα της Χαράς. 
Να πάψω να κρυώνω… 
Λαχταρώ να Σου στείλω δάκρυα θλιμμένης Προσευχής 
για μια συνέχεια ζωής που ονειρευόμουν … 
Δεν θέλω να πεθάνω ΖΩΝΤΑΝΗ !.. 
Πεινάω για μελλούμενη ΖΩΗ! 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Δεν βιαζόμουν να φτάσω στην Ιθάκη μου,την ονειρευόμουν 
μα…κείνη ξεμάκρυνε ακόμα πιο πολύ.. 
Συνθηκολόγησα με την μοίρα μου και βάλθηκα ,αναγεννημένη 
ν’άκολουθήσω την οδό της Σωτηρίας .. 
Μα ξεθώριασαν τα μονοπάτια στο χάρτη μου … 
Χάθηκαν …δεν τα θωρώ πιά .. 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Φοβάμαι…ναι φοβάμαι 
Πως θα χαθώ- χωρίς ΕΛΕΟΣ – 
στις γωνιές της απόλυτης σιωπής Ι
σχνή και καταφθονεμένη …
ανύπαρκτη φιγούρα σαν να μην ανήκα ΠΟΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ! 
Τα’αναμάρτητα αδέλφια μου κει έξω ..στο μεθύσι της λησμοσύνης 
συμμετέχουν ,ακυρώνοντάς με… 
Δεν θα προλάβω –λέω- να ΣΟΥ μιλήσω για την διαδικασία μιάς 
επόμενης ζωής που σχεδίαζα- σαν τελείωνε η τιμωρία μου .. 
Απόκαμα… 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Οσο κι αν ψηλαφώ με τα’ακροδάχτυλα την ελπίδα 
αυτή χάνεται, δραπετεύει στο λεπτό. 
Είμαι απεγνωσμένη. 
Η ΚΡΙΣΗ των ημερών έθαψε το νοιάξιμο ,ανθρώπινο χάδι που 
ημέρευε και λείενε τις κοφτερές γωνίες της ψυχής. 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ?
Ταξιδευτής νοερός ενός άλλου πεπρωμένου ,αγκυροβόλησα επικίνδυνα 
(είχα ξωκύλει –παρ’ότι έμπειρος-συμβαίνει καμιά φορά σε κάποιους 
που τους λεν και άτυχους) 
Το θάμπος της ομίχλης μου κρύβει το ποθούμενο λιμάνι .. 
Αναζητώ με τη μορφή κατεπείγοντος την ψυχή μου.. 
αυτήν που παράτησα «επαιτώντας » στους διαδρόμους της Πολιτείας των Αναμάρτητων 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Των χρόνων το πέρασμα με λυγίζει 
Δεν έχω πιά αλεύρι για ζύμωμα .. 
Αργαλειό να υφάνω ρούχο.. 
Ποταμό Ιορδάνη να ξεπλυθώ, να ξεδιψάσω τη στέρηση της δίψας 
Να ξαναβαπτισθώ ..λαμβάνοντας όνομα ΑΠΟΔΕΚΤΟ! 

Η μνήμη μου με προδίδει πιά, όλο και περισσότερο 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Δεν θυμάμαι πλιό…νοιώθεις?
Ετσι αδυνατισμένη η μνήμη μου , 
τα τραγούδια που ΣΟΥΛΕΓΑ.. 
Κι όμως η ψυχή μου αποζητά να σου ψάλλει –‘άλλη μια φορά- 
το «ΩΣΣΑΝΑ »ΣΟΥ! 
Πως καίγομαι!.. ολοκαύτωμα η συνείδηση ,ν’ακούσει απ’την ΑΝΑΣΑ ΣΟΥ 
κείνο το παλιό αθάνατο «ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ»! 
Αυτούς, τους «ΑΛΛΗΛΟΥΣ» γυρεύω ,δεν υπάρχουν πιά.. 
Φυλακίσθηκαν σε υπόγειο τα Ευαγγέλια της Αγάπης 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Που είσαι απόψε ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ –που αισθάνομαι πως πεθαίνει η συνέχειά μου 
-πέρα απ’τον ορίζοντα- που νοιώθω πως θρηνεί το φως 
από τότε που το υποχρέωσαν ν’ακολουθεί το σκοτάδι
-ΕΝΑ ΣΚΟΤΑΠΙ που ΚΡΙΣΗ το βάπτισαν ,
για να δικαιολογήσουν την παρούσα ΑΠΟΥΣΙΑ , 
που νοιώθω πως ο πόνος ,που ερήμην μου ,με δυναστεύει , 
πόνος αλλοιώτικος,αλλόκοτος,σκληρότερος από κείνον που μ’έφερε εδώ, 
Που νοιώθω, πως πνίγομαι σ’ανταριασμένο ποτάμι, ενώ είναι μόνο μικρές ψιχάλες 
Που νοιώθω γερασμένη-γελασμένη,
στο τελευταίο ΤΕΤΕΛΕΣΘΑΙ 
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ? 
Ευτύχημα που η ψυχή μου απόψε ζητά τις οφειλές της 
Σ’ΑΝΑΖΗΤΩ επίμονα-λίγο πριν την εκπνοή μου . 

ΜΟΥΧΕΣ ΠΕΙ : πως στην Ανθρώπινη θέληση φιλοξενείσαι, 
                          στη γνώριμη Ανθρώπινη ευαισθησία 
ΜΟΥΧΕΣ ΠΕΙ : πως όπου υπάρχει Ανάσα Ανθρώπου
                         καρδιά που πάλεται 
                         εκεί θε να ΣΕ ΒΡΩ       
ΜΟΥΧΕΣ ΠΕΙ : πως μπορεί και να μην Σ’ αναγνωρίσω σαν «ΕΝΑ»
                          Μα να σε γυρέψω στους μυριάδες στρατιώτες Σου
                         Γι αυτούς μιλώ που τάχθηκαν την ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ να υπερασπίζονται 
ΜΟΥΧΕΣ ΠΕΙ : Εάν αποκάμω απ’τους Σταυρούς που στους ώμους  
                         κουβαλήσω,ώμοι αδυνατισμένοι ,που δεν αντέχουν τόσο φορτίο,  
                         αναπαμό, να στραφώ και να ζητήσω σ’αυτούς,
                         …τους αφοσιωμένους Σου ,τους πηδαλιούχους της Πίστης . 
ΜΟΥΧΕΣ ΠΕΙ : Μην ντραπείς ΠΟΤΕΣ γι αυτό !! 
                        ‘Αλλωστε το’καμα κι εγω ο ΘΕΟΣ !! 

   ΥΠΑΚΟΥΩ ΑΠΟΨΕ στο κάλεσμα της ψυχής μου ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ,
                                   γονατισμένη, ανάμεσα στο δάκρυ της Παναγιάς
                                   κι ενός Εσταυρωμένου και  
                                 ΖΗΤΩ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΣΟΥ !! 
                                Σημάδι λύτρωσης κι επιστροφής στα χαρακώματα
                                της ΕΛΠΙΔΑΣ.

ΠΑΡΕ Τ’ΑΗΧΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΑΝΕΜΕ 
                             τις βαθύτερες εικασίες μου και στείλτα ΚΕΙ ΕΞΩ
                            στους μαχητές ΤΟΥ ! 
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ,
                        αδέλφια μου αντιπαρατίθενται με τις αντοχές μου 

ΒΟΗΘΕΙΑ …. Κραυγή μήνυμα στέλνω σας! λίγο πριν χάσω την ύπαρξή μου !  
                       Είμαι κομμάτι από σας…από ΚΕΙΝΟΝ 
ΣΑΝ ΧΑΘΩ εγώ…ένα κομμάτι δικό σας πεθαίνει αμέσως 
ΑΙΜΟΡΑΓΕΙ ο γεννήτορας του ΚΟΣΜΟΥ ,ο ΠΑΤΕΡΑΣ Μας! 
ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ … 
                      Γέρνω… κρατείστε με όρθια ! 
                     ψηλαφίστε τις πληγές μου … που δεν έχουν επουλωθεί 
                    μες τις υπόγειες στοές της ψυχής μου. 
                   σφίξτε τ’αδύναμα χέρια μου μην γλιστρήσει το «ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» 
                  που τ’απώθεσε κει αμέσως με τη γέννα μου ,όπως κάνει 
                 κάθε γονιός για το νιόφερτο παιδί του  

ΒΟΗΘΕΙΑ …. ,επαιτώ μιας απλής επαφής ,μέσας,
                          να με κοινωνήσετε με δωρεά ζωής,
                          πριν γεράσω πρώιμα και ταριχευθεί η ζωή μου .
ΒΟΗΘΕΙΑ …. Αγάπης ικετεύω
                         Λέξη μυστική, προφητεία,Αποκάλυψη,
                         Θυμέλαιο εύοσμο…μύρο Πολύτιμο
                         Με το λιδιο νόμισμα θ’ ανταμειφθείτε ..
                         Τα τριάντα αργύρια ..εξαργυρώθηκαν  πρό πολλού.

     ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ?
                                Μήνυσε στους μαχητές σου πως :
   AΠΟΣΤΟΛΕΑΣ  : του μηνύματος «ΕΛΕΗΣΤΕ» επ’ονόματι της ΑΓΑΠΗΣ
                                  Είμαι εγώ, η κατάδικη αδελφή τους ,
  και ΛΗΠΤΕΣ : είναι όλες οι Ανάσες του Κόσμου ,ΑΝΑΣΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΑΣ ΤΟΥ
                           ΣΑΝ  το λάβουν «αμέσως να το παγιδέψουν «
                           είναι το διαβατήριο για να ταξιδέψουν ως το μέρος μου
                           ως εμένα …
Σ’εμένα ,που καρτερώ πόλεμο να ξεσηκώσω
               φωτιά ν’ανάψει  με την ορμή της στερνής πνοής μου ,
               για να γεμίσει ο τόπος γύρω μου
               πολλά μικρά λάφυρα …αιμοδοσίας ονείρων .
Σ’εμένα ,…που απόψε με ξαναβρήκα
                  σας ξαναβρήκα .
                                                         Αγαπώντας πάλι  Εμένα
                                                         Αγαπώντας Εσάς
                                                         Αγαπώντας ΕΚΕΙΝΟΝ !!