Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .


Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Μαρτυρία πίσω από τα κάγκελα -2



Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης  παρουσιάζουμε παρακάτω από την σελίδα της κ.Καρδαρά
  http://aggelikikardara.wordpress.com/  συνέντευξη με ανήλικη κρατούμενη
 «Κραυγή ανήλικης μέσα από τις Φυλακές» 

Η ανήλικη κρατούμενη, Α.Ν., μέσα από τις Φυλακές Ελαιώνα Θήβας, μου παραχώρησε μία συγκλονιστική συνέντευξη, που με έκανε να «λυγίσω», να κλάψω, αλλά κυρίως να προβληματιστώ για τα λάθη και τις ευθύνες μίας κοινωνίας που φυλακίζει ανήλικες ψυχές και τις αφήνει να σαπίσουν (με όλη τη σημασία της λέξης) πίσω από τα συρματοπλέγματα. 
Με αυτή την συνέντευξη απευθύνομαι σε όλους τους Υπουργούς Δικαιοσύνης που έχουν περάσει από τη χώρα μας και τους ζητώ να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά σε αυτό το κορίτσι που φωνάζει για βοήθεια. Να ακούσουν τι έχει να τους πει, γιατί τα μηνύματα που τους περνάει, πίσω από τα κάγκελα, είναι πάρα πολλά και σημαντικά.
 Περιγράφει τα σοβαρά προβλήματα που απαιτούν άμεσα λύση από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Τους κάνει πρόταση για αλλαγή της μορφής των φυλακών, τονίζοντας ότι κανένας άνθρωπος δεν έχει βγει σωφρονισμένος από τις φυλακές. Προτείνει δραστηριότητες για τα ανήλικα κορίτσια ώστε να μη χάνουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας μέσα στα «μαντριά» τους!! Το ερώτημα είναι, κύριοι πολιτικοί μας, τι φυλακές θέλετε να υπάρχουν στην Ελλάδα; Αποθήκες των ψυχών για να «καθησυχάζετε» τον κόσμο ότι οι «κακοί» είναι «μαντρωμένοι» ή επιδιώκετε σωφρονισμό των ατόμων με παραβατική συμπεριφορά και επανένταξη στην κοινωνία;
Αισθάνομαι την ανάγκη, ασφαλώς, να ευχαριστήσω τη Διευθύντρια των Φυλακών Ελαιώνα Θήβας, κ. Χαρά Κουτσομιχάλη, η οποία με πολύ μεγάλη προθυμία βοήθησε στην έρευνά μου και προσπαθεί για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων, διότι ας μην ξεχνάμε ότι και το να εργάζεσαι μέσα στις φυλακές απαιτεί πολύ μεγάλη δύναμη ψυχής.
Ολόκληρη η συνέντευξη ΕΔΩ


Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)